(Təhsil naziri Emin Əmrullayevə açıq məktub)

Bu günlərdə Qarabağ qazisi Bakı şəhər Suraxanı rayonundakı 281 nömrəli məktəbin müəllimi Vaqif  Əlisoyun  təhsil naziri Emin Əmrullayevə ünvanladığı bir müraciətini ürək ağrısı ilə oxudum və həmin müraciəti də saytımızda  yerləşdirdik, qəzetdə də dərc elədik.

Vaqif Əlisoy 65 yaşı tamam olduğuna görə təqaüdə göndərilib.

Hörmətli nazir, əvvəla Vaqif  Əlisoyun 65 yox, 60 yaşı  var, bu məsələyə qayıdacağıq.

Mən həmişə demişəm,  bu  mənim  subyektiv fikrimdi, orta  məktəb ali məktəb üçün kadr  hazırlayan  təşkilat deyil. Orta  məktəbin  birinci vəzifəsi  vətəndaş  hazırlamaqdı. Canı ilə, qanı ilə , ruhu ilə bu Vətənə, bu dövlətə bağlı olan VƏTƏNDAŞ!

Təbii ki, istedadlıları, savadlıları ali  məktəbə  daxil olacaq, orda  həm  mütəxəssis kimi, həm də bir vətəndaş  kimi daha da yetkinləşəcəklər. Və bütün orta  məktəbləri  bitirənlər də ali məktəbə daxil ola bilmir, ya peşə məktəblərinə üz tutur ki, peşə sahibi olsun, ya da gedib digər  sahələrlə – əkinçiliklə  məşğul olur, sürücülük edir, bənnalıq edir, daş yonur və sair və ilaxır.  Yəni bir  vətəndaş kimi bu millətə, bu dövlətə  qulluq edir.

Ağa Laçınlı «Səmimiyyət» adlı  şeirində deyir:

Bir  ölçü götürsək səmimiyyəti,

Alim var, çobandan aşağı qalar.

Və Ağa Laçınlının  təbirincə desək:

Bir ölçü götürsək vətəndaşları

Alimlər var ki adi bir  çobandan aşağı qalar.

Vaqif  Əlisoy əsl  vətəndaşdı və şagirdlərini də bir vətəndaş kimi yetişdirib. Şagirdlərinin   başqa  uğurlarını qoyuram bir  kənara, şagirdləri bu  Qarabağ qazisini məhz ona görə sevirdilər ki, onları bu millət, bu dövlət üçün  yararlı bir  vətəndaş kimi tərbiyə edirdi . Bu sirr deyil ki, orta  məktəblərdə  kişi müəllimlərin  sayı heç 10-15 faiz  təşkil etmir. Həm də məktəblərdə  kişi  müəllimlərinə  ehtiyac var. Belə bir vaxtda  bir kişi müəllimini  təqaüdə göndərmək  nə dərəcədə məqsədəuyğundur? Özü də həm müəllim  kollektivinin, həm də məktəb direktorunun böyük hörmətlə  yanaşdıqları bir  Qarabağ  qazisini, bir kişini.